آیه 73 سوره مریم

وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا (73)

بعد از آن در صفت اهل كفر مى‌فرمايد:

وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ‌: و چون خوانده شود بر مشركان و معاندان. آياتُنا بَيِّناتٍ‌: آيتهاى ما در حالتى كه روشن و آشكار است معانى و حقايق و اعجاز آن. قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا: گويند آنانكه كافر شده‌اند بر سبيل طعن. لِلَّذِينَ آمَنُوا: مر آنان را كه گرويده‌اند از فقراى مؤمنين. حاصل آنكه توانگران كفار به‌

«1» النوادر، مرحوم فيض كاشانى، چاپ سنگى، باب 102: صفة النار و اهلها، ص 260- 259 به نقل از امالى.

جلد 8 - صفحه 215

مؤمنين فقير يا در باره آنها به سرزنش گويند. أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ‌: كداميك از دو گروه مؤمن و كافر. خَيْرٌ مَقاماً: بهترند از جهت مكان و مسكن. وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا: و نيكوتر از حيث محفل و مجلس، يعنى ما را منازل با نزهت و همه اسباب معيشت بر وجه دلخواه مرتب و مجمع ما مزين و آراسته است؛ زيرا اهل مجلس ما همه صناديد قريش و اشراف عربند، و شما مبتلا به فقر و مسكنت و بينوا و اهل مجلس شما غلامان و ضعفا هستند. ملخص مطلب آيه آنست كه:

چون كفار، آيات بينات ما را بشنوند و از معارضه عاجز شوند، متمسك گردند به افتخار مال و منال و جاه و شوكت دنيوى، و استدلال نمودن به زيادتى حظّشان بر فضل مرتبه و حسن منزله خود نزد خدا، و به جهت قصور نظر گويند: چون در دنيا حال ما از حال شما بهتر است، پس در آخرت نيز مآل ما از مآل شما بهتر خواهد بود.

وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى‌ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا (71) ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا (72) وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا (73) وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً وَ رِءْياً (74) قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً (75)

ترجمه‌

و نيست از شما مگر كه وارد شونده آن است باشد بر پروردگارت واجب حكم شده‌

پس نجات ميدهيم آنانرا كه پرهيزكار شدند و ميگذاريم ستمكاران را بزانو در آمدگان‌

و چون تلاوت شود بر آنها آيتهاى ما كه واضحاتند گويند آنانكه كافر شدند مر آنانرا كه ايمان آوردند كدام يك از اين دو دسته بهترند از جهت منزل و نيكوترند از جهت محفل‌

و چه بسيار هلاك كرديم پيش از ايشان از

جلد 3 صفحه 487

اهل عصرى كه آنها نيكوتر بودند از جهت اثاثيه و تجمّل ظاهرى‌

بگو كسيكه باشد در گمراهى پس بايد مهلت دهد او را خداوند مهلت دادنى تا چون به بينند آنچه را وعده داده ميشوند يا عذاب و يا مرگ پس زود باشد كه بدانند كيست او بدتر از جهت منزل و ناتوان‌تر از جهت عسكر.

تفسير

- قمّى ره از امام صادق عليه السّلام روايت نموده كه مراد از ورود نزول است نه دخول مانند آنكه ميگويند وارد فلان غدير آب شديم با آنكه داخل آب نشدند حقير عرض ميكنم خداوند هم در بيان احوال حضرت موسى فرموده چون وارد شد آب مدين را ديد جمعى اشتغال به آب كشيدن دارند با آنكه آنحضرت داخل آب نشده بود و اين ورود را خداوند براى تمام افراد بشر بر خود واجب و لازم و حتم و حكم فرموده كه تخلّف از آن ممكن نيست پس نجات ميدهد خداوند كسانيرا كه پرهيزكار شدند در دنيا و ميروند ببهشت و باقى ميگذارد ستمكاران بخويش و خلق را بهمان حال كه بودند در جهنّم يعنى در حاليكه بدو كنده زانو در آمدگان باشند از تنگى جا چنانچه بهمين حال ورود نمودند در اطراف جهنّم بعلّت مذكوره در آيات سابقه و ظاهرا اين ورود همان ورود در كنار جهنّم است براى عبور از صراط كه پلى است كشيده شده بر روى جهنّم كه بايد همه از آن عبور نمايند و بهشتى‌ها ببهشت روند و جهنّمى‌ها در آن افتند و بمانند يا بعدا بيرون آيند اگر شيعه اثنى عشرى باشند و منافى نيست با اين معنى بلكه مؤيّد آنست روايتى كه در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل نموده كه مردم وارد آتش ميشوند پس خارج ميگردند بر وفق اعمالشان دسته اوّل مانند برق لامع دسته بعد مانند گذر نمودن باد دسته بعد مانند تاخت اسب دسته بعد مانند شخص سواره دسته بعد مانند دويدن پياده دسته بعد مانند راه رفتن پياده چون اينها اوصاف عبور كنندگان از صراط است كه در سوره فاتحه ذكر شد و نيز منافات ندارد با روايتى كه جابر بن عبد اللّه از آنحضرت نقل نموده كه فرمود ورود دخول است باقى نميماند نيكوكار و بدكارى مگر آنكه داخل جهنّم ميشود پس ميگردد بر اهل ايمان برد و سلام چنانچه بود بر ابراهيم عليه السّلام چون عبور از جهنّم ملازم با دخول و خروج از آنست و نيز از آنحضرت روايت شده كه آتش بمؤمن در روز قيامت ميگويد عبور

جلد 3 صفحه 488

كن از من اى مؤمن كه خاموش كرد نور تو شعله مرا و در روايتى فرموده كه خداوند بآتش خطاب ميفرمايد بگير اصحاب خود را و واگذار اصحاب مرا قسم بخدائى كه جان من در دست او است كه آن اصحاب خود را بهتر ميشناسد از شناختن مادر فرزندش را و گفته‌اند فائده اين دخول بمقتضاى بعضى از روايات اطلاع اهل ايمان است از حال كفّار و عذاب جهنّم تا بدانند كمال فضل و رحمت خدا را بر خودشان و زياد شود فرح و سرورشان از بهشت و نعمتهاى آن چنانچه اهل جهنّم را هم مطّلع مينمايند بر بهشت و انواع نعم آن و احوال اهلش تا بيشتر موجب حسرت و ندامت آنها گردد و در چند روايت فرموده‌اند تب كه عارض مؤمن ميشود حظّ و نصيب او از آتش جهنّم است و نيز از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده كه پرسيدند از اين آيه فرمود وقتى كه اهل بهشت داخل آن شوند بعضى از ايشان ببعضى گويند مگر خدا وعده نداده بود كه ما را اوّل وارد آتش كند جواب بآنها ميرسد شما وارد شديد با آنكه آن خاموش بود و گفته‌اند اينكه خداوند فرموده اهل بهشت از جهنّم دور شدگانند مراد از عذاب آنست و بنابر آنچه تاكنون بيان شد مراد از ورود، نزول در كنار جهنّم و عبور از فوق آنست بدون آنكه از حرارت آن المى باهل ايمان برسد و مراد از دخول در روايت نبوى هم همين است و مراد از دخولى كه در روايت قمّى ره نفى شده دخول در اصل جهنّم است كه اهل ايمان از آن دورند و اختلافى نيست و ظاهر آيه شريفه هم محفوظ است و اين وجه جمع از فوائد اين تفسير ميباشد و يكى از اقوال و افعال ركيك قبيح ناپسند مفاخره بمال و جاه و جلال است و كفّار وقتى آيات واضحة الدّلالات قرآن را كه لفظا و معنا در اعلا درجه فصاحت و بلاغت و مشتمل بر اعجاز و كرامت بود ميشنيدند و قادر بر معارضه با آن نبودند ناچار براى تشفّى قلب خودشان متوسل باين مفاخرات و مزخرفات ميشدند كه باهل ايمان ميگفتند آيا كدام يك از اين دو دسته كه ما و شمائيم منزل و مسكن و مجلس و محفل و ساير تجمّلات زندگيمان بهتر از ديگرى است هر كدام كار دنيامان بهتر باشد معلوم ميشود بيشتر مورد لطف خدا هستيم لابد كار آخرتمان هم بهمين دليل بهتر است لذا خداوند آنها را ردّ فرموده باين تقريب كه آيا نميدانند كه چه قدر از اقوام و اهل اعصار سابقه بودند كه ما آنها را هلاك و معذّب نموديم بعذاب‌هاى‌

جلد 3 صفحه 489

گوناگون با آنكه آنها اثاثيّه و امتعه دنيوى و تجمّلات ظاهرى و مرئى و منظرشان بمراتب از اينها بهتر و برتر بود چون رءى مأخوذ از رؤيت بمعناى هيئت و منظر است و بعضى ريّا بتشديد ياء بدون همزه قرائت نموده‌اند و بنابراين محتمل است بقلب همزه و ادغام باشد بهمان معنى و ميشود از رى بمعناى نعمت و سيرابى باشد و لذا قمّى ره ظاهرا از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه مراد لباس و خوردن و آشاميدن است و اينكه گفته شد ظاهرا براى آن بود كه نام نبرده و بضمير نقل فرموده و گفته‌اند مرادش آنحضرت است ولى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه اثاث متاع است و رءيا جمال و منظر خوب است و در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قريش را دعوت فرمود بولايت ما پس از آنها كسانيكه منكر ولايت ما شدند گفتند بكسانيكه اقرار بولايت امير المؤمنين و ما اهل بيت نموده بودند براى سرزنش مفاد آيه سابقه را پس خداوند رد فرمود آنها را باين آيه و مراد از قرن امم سابقه است بگو اى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كسيكه در ضلالت و گمراهى باشد بايد خدا باو مهلت دهد و ممتدّ كند اوقات او را براى تكميل شقاوت و قطع عذرش كه نگويد اگر خدا مهلت ميداد من توبه ميكردم تا وقتى كه برسد موعد انتقام الهى و منجز گردد وعده خدا بعذاب دنيا از قتل و اسر و استيصال و امثال اينها يا عذاب قيامت بخلود در آتش جهنّم چنانچه گفته‌اند ولى قمّى ره نقل فرموده كه مراد از عذاب قتل است و مراد از ساعت مرگ است پس بعد از اين ميدانند كه كيست و كدام يك از آن دو فرقه حقّ و باطل مكان و منزل و مأواى او بدتر است و يار و مددكار او كمتر و مى‌بينند كه خداوند بر عكس خيالات آنها امر را اجرا فرمود و دماغشان بخاك ماليده شد ..

وَ إِذا تُتلي‌ عَلَيهِم‌ آياتُنا بَيِّنات‌ٍ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لِلَّذِين‌َ آمَنُوا أَي‌ُّ الفَرِيقَين‌ِ خَيرٌ مَقاماً وَ أَحسَن‌ُ نَدِيًّا (73)

و زماني‌ ‌که‌ تلاوت‌ شد ‌بر‌ ‌آنها‌ آيات‌ شريفه‌ قرآن‌ ‌که‌ واضح‌ و روشن‌ و ‌از‌ روي‌ منطق‌ و دليل‌ ‌است‌ گفتند كساني‌ ‌که‌ كافر هستند ‌براي‌ كساني‌ ‌که‌ ايمان‌ آوردند ‌که‌ كداميك‌ ‌از‌ دو فرقه‌ فرقه كفار و فرقه مؤمنين‌ مقام‌ و شأن‌ ‌آنها‌ بهتر ‌است‌ و مجالس‌ اجتماعي‌ ‌آنها‌ نيكوتر ‌است‌ كفار نظر باين‌ ‌که‌ مال‌ و اولاد زياد داشتند و ‌در‌ مجالس‌

جلد 12 - صفحه 474

محترم‌ بودند و ‌از‌ ‌آن‌ طرف‌ بسياري‌ ‌از‌ مؤمنين‌ فقير و ضعيف‌ و مورد اعتناء نبودند خداوند ميفرمايد:

وَ إِذا تُتلي‌ عَلَيهِم‌ آياتُنا آيات‌ شريفه قرآن‌ ‌که‌ مشتمل‌ ‌بر‌ توحيد و رسالت‌ حضرت‌ ‌رسول‌ و احوال‌ سلف‌ ‌از‌ انبياء و مشركين‌، و ‌از‌ معاد ‌از‌ مثوبات‌ و عقوبات‌ و دستورات‌ اسلامي‌ ‌از‌ واجبات‌ و محرمات‌ و ‌غير‌ اينها. بيّنات‌ ‌بود‌ مبين‌ و مبرهن‌ طبق‌ عقل‌ سليم‌ ‌از‌ روي‌ دليل‌ و برهان‌.

قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا ‌از‌ مشركين‌ و كفار ‌از‌ روي‌ سخريه‌ و استهزاء نه‌ ‌از‌ روي‌ استفهام‌ و استعلام‌. لِلَّذِين‌َ آمَنُوا ‌که‌ ‌در‌ ضعف‌ و فقر بودند. أَي‌ُّ الفَرِيقَين‌ِ فرقه ‌ما مشركين‌ و كفار و فرقه ‌شما‌ مؤمنين‌ و موحدين‌. خير مقاما ‌از‌ مال‌ و ثروت‌ و جاه‌ و مقام‌ بهتر هستيم‌.

وَ أَحسَن‌ُ نَدِيًّا ندي‌ مجالس‌ اجتماعي‌ ‌است‌ ‌که‌ يك‌ عدّه‌اي‌ دور ‌هم‌ جمع‌ گردند. چنانچه‌ ‌در‌ حق‌ قوم‌ لوط مي‌فرمايد: وَ تَأتُون‌َ فِي‌ نادِيكُم‌ُ المُنكَرَ عنكبوت‌ آيه 28 و ‌در‌ اخبار تفسير ‌شده‌ ‌که‌ ‌در‌ مجالس‌ ‌خود‌ اخراج‌ ريح‌ مي‌كردند ‌با‌ صدا، ولي‌ غافل‌ ‌از‌ اينكه‌ همين‌ اموال‌ و اولاد باعث‌ زيادتي‌ عذاب‌ و عقوبت‌ ‌آنها‌ مي‌شود چنانچه‌ ميفرمايد:

أَنَّما أَموالُكُم‌ وَ أَولادُكُم‌ فِتنَةٌ انفال‌ ‌آيه‌ 28 و نيز مي‌فرمايد. إِنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ مُهِين‌ٌ آل‌ عمران‌ آيه 127‌-‌ لذا ‌در‌ جواب‌ ‌آنها‌ مي‌فرمايد:

]

(آیه 73)- به دنبال بحثی که در آیات قبل، پیرامون ظالمان بی‌ایمان شد، در اینجا گوشه‌ای از منطق و سر نوشت آنها را شرح می‌دهد.

می‌دانیم نخستین گروهی که به پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله ایمان آوردند مستضعفان پاکدلی بودند که دستشان از مال و منال دنیا تهی بود.

از آنجا که معیار ارزش در جامعه جاهلی آن زمان- همچون هر جامعه جاهلی دیگر- همان زر و زیور و پول و مقام و هیأت ظاهر بود، ثروتمندان ستمکار بر گروه مؤمنان فقیر، فخر فروشی کرده، می‌گفتند: نشانه شخصیت ما با ماست، و نشانه شخصیت شما همان فقر و محرومیتتان است! این خود دلیل بر حقانیت ما و عدم حقانیت شماست! چنانکه قرآن می‌گوید: «و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده شود کافران (مغرور و ستمگر) به کسانی که ایمان آورده‌اند می‌گویند کدامیک از دو گروه ما و شما جایگاهش بهتر، جلسات انس و مشورتش زیباتر، و بذل و بخشش او بیشتر است»؟ (وَ إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَیُّ الْفَرِیقَیْنِ خَیْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِیًّا).